56 Ι ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΕ ΥΠΑΡΞΙΑΚΟΥΣ ΟΡΟΥΣ

"Βρίσκομαι περιορισμένος στο ιλιγγιώδες αυτό παρόν, το οποίο μπορούμε να παραδεχτούμε πως ενέχει, μέσα στη μηδαμινή στενότητά του, τον τρομακτικό αριθμό των υπόλοιπων μεμονωμένων στιγμών".

[Borges]

Αρχιτεκτονική για το τώρα.
Ή μάλλον..."αρχιτεκτονική υπολογισμένη με το χρόνο", ένα αρχιτεκτονικό στιγμιότυπο.
Ο χρόνος καταργείται τη στιγμή της δημιουργίας, όχι επειδή εγώ ως αρχιτέκτονας αισθάνομαι αιώνιος ή επειδή η τέχνη μου με διατηρεί για πάντα μέσα στην αιωνιότητα του έργου, αλλά επειδή εγώ ο ίδιος, ο αρχιτέκτονας, δεν είμαι κανείς.

Και πάλι Borges:

"Η πραγματικότητα μοιάζει με το είδωλο του εαυτού μας που ξεπροβάλλει σε όλους τους καθρέφτες, ένα ομοίωμα που η ύπαρξή του οφείλεται στη δική μας ύπαρξη, που ακολουθεί τις κινήσεις μας, αλλά που αρκεί να το αναζητήσουμε για να το ξαναβρούμε".

Τελικά...ναι.
Η αρχιτεκτονική σκέψη αναπαράγεται από την αντανάκλαση του εαυτού της.
Και σαν το ποτάμι που όταν φτάνει στη θάλασσα το πρώτο νερό, γυρίζει πίσω, το πριν, το τώρα, το μετά, γίνονται ένα.-

51 Ι Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΟΚ [μέρος β']

Ο Jacques Tati τάσσεται κατά του Μοντέρνου Κινήματος, και η ταινία του εκφράζει ένα αίτημα πολύ διαφορετικό από αυτό του Μοντέρνου Κινήματος, ένα αίτημα που αναζητά την καταδήλωση βεβαιοτήτων μέσα σε μια ενοποιημένη ουτοπία.
Κατ' επέκταση, η παραπάνω συλλογιστική για το Playtime, συσχετίζεται με την έννοια του "σοκ", ενός σοκ που για να είναι αποτελεσματικό στον διαμεσοποιημένο κόσμο του κινηματογράφου [στον πολιτισμό των εικόνων], πρέπει να συνδυάσει την ιδέα της λειτουργίας ή της δράσης με εκείνη της εικόνας. Με την έννοια αυτή, ο κινηματογράφος του Tati δεν είναι μια επεξηγηματική τέχνη, ούτε επεξηγεί αρχιτεκτονικές θεωρίες.
Κατανοώντας τη φύση των περιστάσεων της εποχής του και τις διαδικασίες των μέσων που τις συνοδεύουν, ο Tati κατασκευάζει "συνθήκες" που δημιουργούν μια νέα πόλη, και νέες συνθήκες μεταξύ χώρων και γεγονότων. Άλλωστε και η αρχιτεκτονική δεν έχει να κάνει με τις συνθήκες του σχεδιασμού, αλλά με το σχεδιασμό των συνθηκών...
Η Tativille μοιάζει χαοτική. Ωστόσο, σημασιοδοτεί την εμφάνιση μιας νέας αστικής δομής, μιας νέας αστικότητας. Και, σε τελική ανάλυση, οι αντιπαραθέσεις και οι συνδυασμοί των στοιχείων της είναι αυτοί, που μπορούν να εφοδιάσουν τον θεατή της ταινίας, με το "γεγονός", με το "σοκ".

50 Ι Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΟΚ [μέρος α']

Στο Playtime, η αποσπασματικότητα και η απώλεια του τόπου που παρήχθησαν από την χωρίς κλίμακα αντιπαράθεση αυτοκινητόδρομων, ψηλών κτιρίων και "γυάλινων" κατοικιών, θεωρείται ως ένα σημάδι της ζωτικότητας του αστικού πολιτισμού.
Το Playtime υπονοεί την πραγμάτωση γεγονότων μέσα από το αστικό σοκ, εντατικοποιώντας και επιταχύνοντας την αστική εμπειρία μέσα από τη σύγκρουση και την αποσύνδεση. Στο πορτρέτο της μεγαλούπολης Tativille δεν παρουσιάζεται η ιστορία της ούτε επισημαίνονται οι βασικές τοποθεσίες ή τα μνημεία. Το πορτρέτο της Tativille έχει τη δομή ενός κολάζ, γιατί παρουσιάζει ουσιαστικά τη νέα συνάρθρωση της εικόνας κάθε πόλης. Είναι μια απόπειρα να συλληφθεί ο φευγαλέος, προσωρινός χαρακτήρας της ζωής στην πόλη σε μια σειρά από εικόνες.