56 Ι ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΕ ΥΠΑΡΞΙΑΚΟΥΣ ΟΡΟΥΣ
"Βρίσκομαι περιορισμένος στο ιλιγγιώδες αυτό παρόν, το οποίο μπορούμε να παραδεχτούμε πως ενέχει, μέσα στη μηδαμινή στενότητά του, τον τρομακτικό αριθμό των υπόλοιπων μεμονωμένων στιγμών".
Αρχιτεκτονική για το τώρα.
Ή μάλλον..."αρχιτεκτονική υπολογισμένη με το χρόνο", ένα αρχιτεκτονικό στιγμιότυπο.
Ο χρόνος καταργείται τη στιγμή της δημιουργίας, όχι επειδή εγώ ως αρχιτέκτονας αισθάνομαι αιώνιος ή επειδή η τέχνη μου με διατηρεί για πάντα μέσα στην αιωνιότητα του έργου, αλλά επειδή εγώ ο ίδιος, ο αρχιτέκτονας, δεν είμαι κανείς.
Και πάλι Borges:
"Η πραγματικότητα μοιάζει με το είδωλο του εαυτού μας που ξεπροβάλλει σε όλους τους καθρέφτες, ένα ομοίωμα που η ύπαρξή του οφείλεται στη δική μας ύπαρξη, που ακολουθεί τις κινήσεις μας, αλλά που αρκεί να το αναζητήσουμε για να το ξαναβρούμε".
Τελικά...ναι.
Η αρχιτεκτονική σκέψη αναπαράγεται από την αντανάκλαση του εαυτού της.
Και σαν το ποτάμι που όταν φτάνει στη θάλασσα το πρώτο νερό, γυρίζει πίσω, το πριν, το τώρα, το μετά, γίνονται ένα.-
[Borges]
Αρχιτεκτονική για το τώρα.
Ή μάλλον..."αρχιτεκτονική υπολογισμένη με το χρόνο", ένα αρχιτεκτονικό στιγμιότυπο.
Ο χρόνος καταργείται τη στιγμή της δημιουργίας, όχι επειδή εγώ ως αρχιτέκτονας αισθάνομαι αιώνιος ή επειδή η τέχνη μου με διατηρεί για πάντα μέσα στην αιωνιότητα του έργου, αλλά επειδή εγώ ο ίδιος, ο αρχιτέκτονας, δεν είμαι κανείς.
Και πάλι Borges:
"Η πραγματικότητα μοιάζει με το είδωλο του εαυτού μας που ξεπροβάλλει σε όλους τους καθρέφτες, ένα ομοίωμα που η ύπαρξή του οφείλεται στη δική μας ύπαρξη, που ακολουθεί τις κινήσεις μας, αλλά που αρκεί να το αναζητήσουμε για να το ξαναβρούμε".
Τελικά...ναι.
Η αρχιτεκτονική σκέψη αναπαράγεται από την αντανάκλαση του εαυτού της.
Και σαν το ποτάμι που όταν φτάνει στη θάλασσα το πρώτο νερό, γυρίζει πίσω, το πριν, το τώρα, το μετά, γίνονται ένα.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου